گل های شاخه بریده

به گل هایی شاخه بریده گویند که دارای ساقه یی با ارتفاع مناسب ( معمولاً 40 به بالا ) باشد و همچنین دارای ماندگاری خوبی باشد که حداقل بتوان آن را تا 5 روز یا بیشتر در محیطی غیر از گلخانه نگه داری نمود.

عوامل دیگری نیز برخی از گل ها را در این تقسیم بندی جای می دهند، مانند : محیط کشت گیاه، نوع بستر مناسب، نوع تغذیه، بافت گیاهی (علفی یا خشبی) و ... .

از جمله گل های شاخه بریده معروف که در ایران به طور گسترده کشت و کار می شود می توان به ؛ ژربرا، میخک، داودی، رز، شب بو، لیسیانتوس، آلسترومریا، استرلیتزیا، آنتوریوم و تعداد بسیار زیاد دیگری اشاره کرد.

تعداد زیادی از گل ها را می توان در فضای آزاد کشت کرد و نیز از آنها به عنوان شاخه بریده استفاده کرد. مانند رز و داودی و اکثر شاخه بریده های پیازی .

روش های کشت گل های شاخه بریده می تواند به صورت کرتی (خاکی)، هیدروپونیک و هیدروکالچر باشد.(البته برخی از روشها نیز به صورت آزمایشگاهی مطرح شده اند اما توجیه اقتصادی ندارند مثل روش ایرپونیک(هواکشت))انتخاب روش کاشت به گیاه مورد نظر و شرایط محیطی و از همه مهمتر صرفه اقتصادی آن بستگی دارد.    

در کار با گل های شاخه بریده بعد از عملیات های سه گانه کاشت، داشت و برداشت امر مهم دیگری نیز پیش روست به نام فیزیولوژی پس از برداشت که متأستفانه در ایران زیاد به آن توجه نمی شود، امری که می تواند بسیاری از مشکلات اقتصادی را کاهش داده و در صورت عدم توجه به آن باعث ضررهای هنگفت گردد.

امر بسته بندی نیز یکی دیگر از مواردی است که در کار با این دسته از گل ها اهمیت بالایی دارد . در بازارپسندی محصول علاوه بر کیفیت گل های ارائه شده کمیت و زیبایی دسته بندی و تقارن گل ها نیز بسیار مهم است مخصوصاً در گل هایی نظیر ژربرا؛ ارکیده، لیسیانتوس و... .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: