اهدف و ضرورت اجرای طرح ورمی کمپوست در ایران:

1. ارزش افزوده بالا
2. بهره برداری زود و سریع
3. اشتغال زایی (در روستاها و شهرها)
4. در تمام نقاط کشور می تواند به عنوان طرحی نو مطرح شود
5. توسعه اقتصادی_کسب درآمد
6. هزینه کم جهت اجرا برای یک نفر و یا شرکت
7. و در نهایت سلامتی مردم

فرایند تولید ورمی کمپوست می تواند علاوه بر مزارع در خانه ها و فضاهای دانشگاهی ،رستورانها،گلخانه ها و مشاغل مربوط به خاک نیز انجام گرفته و فواید بسیاری را در بر دارد.برای پی بردن از نمونه های عالی از این کار در مقیاسهای بزرگ و کوچک و یا فناوریهای پایین یا پیشرفته این بخش را از نظر بگذرانید.

الف: مواد مناسب برای تولید کود ورمی کمپوست

تغذیه

کرمهای خاکی می توانند از تمام انواع زباله های غدایی،زبالهای حیاط و باغچه و کاغذ و مقوا تغذیه نمایند زباله های باغچه ای مانند برگها،علفهای کوتاه شده،شاخ و برگهای کوچک، زائدهای گیاهی غیر چوبی می باشند که همه قابل تبدیل به ورمی کمپوست هستند. خاکستر چوب نیز به عنوان منبع آهک محسوب می شود که باید به میزان کمی مورد استفاده قرار بگیرند.

فضولات حیوانی

می توان از مدفوع حیوانی مانند گوسفند، اسب، بز و طیور ( به غیر از مرغ ) برای این منظور استفاده نمود.لازم است پیش از استفاده از مدفوع حیوانی بجز احشام آزمایشات و پیش بینی های اولیه مختلفی در مورد عوامل بیماری زا و واکنش در مقابل کرمهای خاکی انجام داد. در ضمن باید در استفاده از مدفوع اسب بسیار دقت شود زیرا مدفوع این حیوان حاوی ویروس تتانوس است که برای انسان مهلک و کشنده است.

زباله های کشاورزی

همچنین می توان از زباله های کشاورزی که پس از برداشت محصول و خرمن کوبی به دست می آید

نیز استفاده کرد، این زباله ها شامل شاخه ها، برگها، سبوس ( بجز شلتوک)، پوست، زباله های سبزیجات، خرده برگها، زباله های فرآوری صنایع غذایی و تفاله نیشکر می باشند.

زباله های جنگلی

این زباله ها تولیدات گیاهی از قبیل تراشه های چوب، خاک اره و خمیر کاغذ را شامل می شود.

زباله های شهری

زباله های شهری که هر روز تولید می شوند در بر دارنده موارد مهمی از بقایای آلی شهری می باشند که می توانند در تولید ورمی کمپوست استفاده شوند.

ب: انواع روش ها

1-    روباز         2- سربسته             3- با استفاده از مش            4- خانگی

1-    رو باز: این روش بیشتر برای بازیافت زباله های شهری و همچنین برای کسانی کاربرد خواهد داشت که دارای گاوداری یا زمین شخصی در مجاورت گاوداری داشته و هدف اصلی از بین بردن زباله ها یا رفع بوی بد حاصله از کود دامداری و .... می باشد و کیفیت کود حاصله و همچنین راندمان تولید کرم  اهمیت چندانی نخواهد داشت و در نهایت در سال بیش از دو مرحله نمی توان برداشت نمود.

2-    سربسته: در این روش سعی بر آن می شود که تمام شرایط بهینه گردد و هم کیفیت کود تولیدی و راندمان تولید کرم افزایش و همچنین بازه زمانی را می توان کاهش داد و همچنین می توان 2 تا 3 بار در سال محصول برداشت نمود.

3-    با استفاده از مش: در این روش با افزایش تهویه سعی بر آن داریم که راندمان تولید کرم را به حد اکثر رسانیم و تقریبا شبیه به روش سر بسته و البته کمی هزینه بر تر می باشد.

4-    خانگی: همان طور که از اسم این شیوه مشخص می باشد برای منازل و در ابعاد بسیار کوچکتر و بسیار کم هزینه تراست و به هیچ عنوان احتیاج به خرید دستگاه مخصوص و خاصی ندارد .

کاکتوس و پرورش آن

یکی از گل های زیبا و همیشه سبز که نگهداری آن برای همه گل دوست ها آسان است، کاکتوس است. این گیاه کوچک خاردار، علاوه بر گل های قشنگ و زیبایی که دارد، از خواص دیگری هم برخوردار است از جمله استفاده از میوه آن برای خوردن یا مصرف آن در داروهای شیمیایی یا تاثیر آن در تصفیه هوا. کاکتوس خود یک طبیعت کوچک و گویاست.

خیلی ها زیبایی گیاه کاکتوس را چندان منطبق با معیارهای زیباشناسی معمول نمی دانند، اما در مقابل، عده دیگری هم هستند که با عشق و علاقه ای عجیب به گردآوری و تربیت این گیاه صبور، مقاوم و زیبا می پردازند و پرورش کاکتوس را سرگرمی دلپذیری می دانند. پس از جنگ جهانی دوم، شمار دوستداران و پرورش دهندگان کاکتوس افزایش یافت تا آنجا که حتی انجمن های بزرگی در بعضی کشورها پا گرفت که به طور تخصصی به کار پرورش و نگهداری کاکتوس پرداختند. در ایران هم بخصوص در سه دهه گذشته کاکتوس طرفداران زیادی پیدا کرده است و عده زیادی به کشت، بازپروری و نگاهداری کاکتوس پرداخته اند.

کاکتوس ها انواع بسیار متنوع و مختلفی دارند و هر یک از گونه های آنها نیز ارزش خاص خود را دارد. بعضی انواع کاکتوس به اسم های طنزآمیز عامیانه ای نظیر گل مار، زبان مادرشوهر، صندلی مادرزن و ... مشهورند و از همین رهگذر جذابیت های دیگری هم برای این گیاه به وجود آمده است.

گیلاس یکی از محصولات مهم و جذاب باغبانی در دنیا می باشد.در کشور ما نیز این محصول بدلیل طعم و مزه مطلوب و دوره رسیدگی کوتاه میوه و تولید در اوایل فصل از اهمیت بالایی برخوردار است طبق گزارش های موجود در حال حاضر این محصول بیش از 40 نقطعه از جهان بطور تجاری کشت می شود.

مطالعات نشان می دهد که وجود شرایط بسیار متنوع اقلیمی بوم شناختی و تنوع وسیع شرایط آب و خاک در مناطق مختلف کشور امکانات بسیار وسیعی برای تولید گیلاس فراهم نموده است.بطوری که ایران جز 3 کشور اول تولید کننده گیلاس در دنیا می باشد.علیرغم این که کیفیت و نوع گیلاس صادرات از مرغوبیت بالایی برخوردار می باشد ولی متاسفانه بدلیل عدم برنامه ریزی مناسب در زمینه  بازاریابی این محصول نام ایران در دنیا به عنوان صادر کننده عمده گیلاس شناخته نشده است.

کمبود مواد غذایی ,شرایط نامطلوب اقتصادی,گرسنگی,فقر فرهنگی در نهایت رشد روز افزون جمعیت موجب نیاز غذایی شدیدشد و این امر نیز باعث کاربرد وسیع نهادهای کشاورزی بخصوص افزایش کاربرد سموم و انواع کودهای شیمیایی گشته است.که علاوه بر آلوده سازی رودخانه و دریاها,فرسایش و ﮋنتیکی و نابودی گونه های زیادی از جانوران و حتی گیاهان و ایجاد عدم تعادل اکولوژیکی در محیط انسان, موجب بیماری های مهلک لاعلاج را فراهم ساخته است.

تلاش انسان برای تامین معاش سبب برهم خوردن اکوسیستم شده است.در نتیجه بسیاری از موجودات بخصوص حشراتی که زمانی کم خطر یا بی خطر بوده اند به آفات عمده خسارت زا تبدیل شده اند.

این گیاه گزینه‎ای خوبی برای کاشته شدن در سبد‎های آویز است و می تواند به آپارتمان شما زیبایی خاصی ببخشد.

‎کالانکوآ بومی مناطقِ خشک بوده و گیاهِ گوشتیِ (با برگ‎های آبدار) محبوبی به شمار می‌‎آید. انواعِ مدرنِ این گیاه به دلیلِ فُرمِ برگ‎‌ها و گل‎های خود محبوب هستند. گل‎های این گیاه در رنگ‎های قرمز، صورتی، زرد و سفید موجود هستند. مانندِ بسیاری از گیاهانِ دیگری که دارایِ برگ‎های گوشتی‎اند، رشد دادنِ این گیاه کارِ مشکلی نیست، فقط باید در آبیاری آن‌ها دقت کنید، به خصوص در فصلِ زمستان (این گیاه در زمستان به آبِ زیادی نیاز ندارد).
نور: این گیاهان مکان‎های آفتابی و نورِ درخشانِ خورشید را ترجیح می‌‎دهند؛ به ویژه در تابستان که فصلِ رشدشان است. در طولِ زمستان آن را مقابلِ یک پنجره جنوبی قرار دهید.
آب: در طولِ تابستان به گیاه به‎طورِ متوسط آب داده و در زمستان آبیاری را کاهش دهید. بینِ دفعاتِ آبیاری اجازه دهید که سطحِ خاک کاملاً خشک شود. در فصلِ زمستان گیاه می‌‎تواند تقریباً بدونِ آب سر کند. برای اطلاع از بی‎آبیِ گیاه میزانِ گوشتی بودنِ برگ‎‌ها را چک کنید.
دما: این گیاه گرما را دوست دارد. اجازه ندهید دما از ۱۳ درجه پایین‎‌تر رود.
خاک: خاکِ مخلوطِ معمولی گلدان مناسب است.
تقویت کننده: در طولِ تابستان، در هر هفته دو بار این گیاه را با تقویت کننده مایع، تقویت کرده و یا از قرص‎های تقویت کننده‎ای که موادشان به آرامی و به تدریج آزاد می‌‎شوند، استفاده کنید.
پرورش این گیاه مشکل نیست و با کمی مراقبت، گیاه‎تان با گل‎های بسیار زیبایی به شما جایزه خواهد داد. بسیاری از مردم با پایانِ فصلِ شکوفه‎دهی گیاه را دور می‌‎اندازند، اما این کار ضرورتی ندارد. تنها کافی است که سرِ گل دهنده گیاه را ببرید، به شیوه مراقبتِ خود ادامه دهید و قدری کمتر به گیاه آب بدهید. کالانکوآ به طورِ طبیعی باید در بهار گل بدهد، اما پرورش‎دهندگانِ حرفه‎ای کاری می‌‎کنند که گیاه در سراسرِ سال گل‎دهی داشته باشد. این گیاه گزینه‎ای خوبی برای کاشته شدن در سبد‎های آویز است (دو تا از آن‌ها را درونِ یک سبد بکارید).

بوتۀ توت فرنگی فضای کمی را اشغال می‌کند، گل زیبا و می‌وۀ خوش مزه‌ای دارد و کشت آن نیز راحت است. برای اینکه خودتان بتوانید بوتۀ توت فرنگی را به عمل آورید، چند راهنمایی به شما می‌کنیم.

بوتۀ توت فرنگی را در کجا بکاريد 

بوتۀ توت فرنگی تقریباً در همه نوع خاکی، از شن سبک گرفته تا خاک رس سنگین، رشد می‌کند. خاک خیلی خیس باعث می‌شود که گیاه دچار مریضی شده و بپوسد. بهترین خاک برای توت فرنگی خاک برگ و خاکی است که به راحتی آب را عبور دهد و در جایی باشد که آفتاب کامل به آن بتابد و در معرض باد نباشد.

گیاه توت فرنگی را می‌توان در فضای بیرون از منزل، از اوائل تیرماه تا اواخر تابستان کاشت. اگر بوتۀ آن دیر‌تر کاشته شود، باید میوه‌های آن برای سال اول چیده شود.

به منظور آماده سازی خاک برای کاشت، آن را شخم بزنید و تمام علف‌های هرز را با دست کنده و مقداری کود به خاک اضافه کنید.

هر گیاه را در یک خط به فاصله ۳۵ سانتی‌متر از دیگری قرار دهید و در فاصلۀ عرضی، بین هر بوته ۷۵ سانتی‌م‌تر فضا در نظر بگیرید و در پایان به خوبی آن‌ها آبیاری کنید.

برای اینکه حلزون به گیاه شما نزند، پای گیاه را با ساچمه، سنگریزه و یا پوست تخم مرغ پر کنید.

هر بوتۀ توت فرنگی می‌تواند برای ۵ تا ۶ سال میوه دهد، با این وجود پس از ۲ سال گیاه توانایی اصلی خود را از دست می‌دهد و در معرض انواع امراض و آفت‌ها قرار می‌گیرد؛ به همین خاطر عموماً بوته توت فرنگی را بعد از ۲ سال میوه دهی از خاک بیرون می‌کشند.

نکاتی در مورد کاشت 

به طور مرتب بین ردیف‌های بوته‌ها و پای خود بوته را به طور کج، بیل بزنید. برای جلوگیری از خورده شدن میوه‌ها توسط حیوانات، می‌توانید روی بوته‌ها را با توری بپوشانید. از اوائل خرداد ماه در زیر بوته‌ها کاه یا پوشال بریزید تا از رشد علف‌های هرز و همچنین تماس میوه‌ها با زمین جلوگیری شود. کاه جو بهترین گزینه است، چون هم نرم‌تر و هم انعطاف پذیر‌تر از انواع دیگر کاه می‌باشد. اگر به کاه دسترسی ندارید، می‌توانید از صفحه‌های پلی اتیلن استفاده کنید.